Zor zamanlardan geçtiğimiz doğru,
Hele de üniversite hayatına yeni başlamış biri olarak zor zamanlarda epey yüzümün asılacağı, epey canımın sıkılacağı belli bence şimdiden.
Eskiden babamın üniversite yıllarını dinlediğimde film gibi gelirdi bana.
Onlar hala film olarak kalacak bence.Artık afişler, duvar boyamalar emekliye ayrıldı.
Artık sosyal medya sayesinde aynı anda milyonlarca insan aynı odada toplanabiliyor.
Ama odaların kapıları da kapanır, kilit vurulursa…
Ne yapılır bilinmez.
Öyle çilingir çağırtmakla da kurtulabilir miyiz?
Çilingirler de men edilirise işlerinden…
Geçen günlerde İspanya’dan bir arkadaşımla konuştum,
Normalde çok takip etmez böyle şeyleri ama
Artık ne kadar vahimse durumumuz dışarıdan
Televizyon yayınına dair tehdit olup olmadığını sordu bana.
Şu son internet kapatmalarından sonra efsaneler aldı yürüyor.
Biraz bakıştırdım neye inanıp neye inanmayayım diye ama…
Daha karamsar hale geldim ne yazık ki.
Ben öyle “acaba dinleniyor muyum” diye boştan yere paranoyaklaşmam ama
Son durumda yasalardaki muğlak ifadeler,
“Şeylerin” kime göre neye göre yanlış olduğu
Hatta bence yanlış veya doğru olarak sınıflandırmanın yanlış olduğu…
Söz konusu “kendini ifade etmek” olunca insan şüpheye düşüyor.
İlgilenenlere de birkaç bilgi vereyim,
Öğrendiğim kadarıyla bir fikre, akıma, tüzel veya bireysel kişiliğe “muhalefet” etmek suç değil.
Hakaret etmek suç.
Yalnız muhalefetin bir taraflarından tutup ıkına sıkına hakarete çevirmek çok zor mu?
Tartışılır.
Öte yandan felaket tellallığı yapmanın da lüzumu yok.
Sadece söz konusu “kendini ifade etmek” olunca
Söz konusu olması bile insanı ürpertiyor.
“Biz İran mı olacağız, Çin mi olacağız?” son günlerin popüler sorusu
Pratikte cevaplaması imkansız, öyle tek yönlü bakılması zaten mümkün değil.
Teorikte de benzer yönlerin dahi fazlasıyla düşünülmesi gereken bir durum.
Sadece söz konusu “kendini ifade etmek” olunca
Tehdit içeren söylentiler bile insanı ürpertiyor.
Avrupa ülkeleri bugün çoğumuzun kapatılsın gitsin diyeceği çocuk bad word osu sitelerinin kapatılamaması gerektiğini dahi tartışabiliyor.
Bizlerse haber alma ve gönderme özgürlüğümüzün peşinde,
Paylaştığımız bir şeyden dolayı mimlenmenin veya tepki görmenin korkusu içindeyiz.
Dışarıdan gelen sansür
Zamanla insanı otosansüre sürüklüyor.
İleride bir zaman,
Kafesine alışmış kuşlar gibi ancak dertli dertli türkü mü okuyacağız acaba?
Söz konusu “kendini ifade etmek “ olunca
İnsanı bir endişedir alıyor…
Bengüsu
No Comments / Yorum Bulunmuyor