Piercing Değil, Pelesenk !

Ece Temelkuran’ın son kitabı Devir’i getirdi bugün kargocu amca, fark etmiş midir acaba ne hevesle kapıverdiğimi kitap dolu koliyi elinden ?
Nasıl oldu fark etmeden hızla yalayıp yutmuşum sayfaları, ülke literatürüne girdiğinden beri popüleritisini kaybedemeyen “kardeşin kardeşe kırdırılması” hikayesinin en ateşli zamanları olan 80’leri anlatıyor Ece Temelkuran, hem de hepsi birbirinden farklı bir sürü karakterin gözünden.

****
O dönemlerden bir anneanne, artık kendisi de bir evlat sahibi olan kızının yakındığını anlatıyor ona, 71 Muhtırası döneminde içeri alınan kızının ‘neden cezaevine gelmedin’ diyerek yakarmasına “İşkence mi duyduk o zamana kadar? Hem de gencecik kızlara… İşkence bilmiyorduk ki biz!” diye cevap veriyor içinden.

****
Öyle zamanlardan geçiyoruz ki farkında değiliz bir yirmi otuz yıl sonra –daha kötüsü olmazsa- nasıl korkuyla bakacak geçirdiğimiz bu günlere bizim çocuklarımız, bizim torunlarımız. Öğretmenlerimizin “Bu haftanın konusu Tanzimat Devri çocuklar.” dedikleri gibi anlatacaklar bugünleri onlara. “Nasıl dayanıyordunuz ?” diyecekler. “Hayat bir şekilde akıp gidiyordu” diyeceğiz biz de. “Nefretin bu kadar büyüyeceğini nereden bilelim? Hem de kendi işinde gücünde, masum, sivil insanlara…”

****
Hayat bir şekilde akıp gidiyor gerçekten de, yanıp sönen “son dakika gelişmeleri”nin yanında yine magazin haberleri süslüyor siteleri. Yine “Altın Küre’de kimler ne yapmış, hadi iyisin Leonardo, nazar değmesin, darısı Oscar’ın başına” diyor insan. Sonra televizyondaki haberlere takılıyor tekrar gözü, kan kokan meydanların ülkesi Türkiye’nin politikacılarına bakıyor. Biri “yönetemiyorsanız gideceksiniz” derdinin peşinde; öbürü yabancı ülkelere, akademisyenlere veryansın edip yine olanları esefle kınıyor. Yine alıyor bir seyirme gözünü insanın, olmayagörsün genç biri yanında yanlışlıkla “dillere prising (piercing) olmak” diyince bütün öfkesini kusuveriyor imla kılavuzu yutacak kadar ömrü geçmemiş geçmiş zavallı çocuğa “ONA PIERCING DENMEZ, PELESENK DENİR!”

****
Hayat bir şekilde geçiyor. Zaten ülkede hangi kuşağımız var ki gençken hamuruna acı bir baharat katılmadan büyümüş olsun ?

Bengüsu